Ο μύθος της Αλκυόνης

Η Αλκυόνη ψάχνει το σύζυγό της

Η Αλκυόνη,  κόρη του Θεού των ανέμων, Αίολου, και της Ενάρετης ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα, το βασιλιά της Τραχίνας.Ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι και αγαπημένοι και έλεγαν ότι η ευτυχία τους ξεπερνούσε ακόμα και την ευτυχία των θεών.Πράγματι, όταν ο Δίας το έμαθε, εξοργίστηκε και αποφάσισε να τιμωρήσει παραδειγματικά τον Κήυκα, αφού αυτός ήταν ο εμπνευστής αυτής της ασέβειας. Μια μέρα, λοιπόν, ο Κήυκας μπήκε στο καράβι του για ένα κοντινό ταξίδι. Ξαφνικά, πυκνά σύννεφα εμφανίστηκαν στον ουρανό και αστραπές έζωναν το καράβι του Κήυκα. Η οργή του Δία ήταν έκδηλη, ώσπου ένας ισχυρός κεραυνός από τον Όλυμπο χτύπησε το καράβι και το έκανε κομμάτια. Ο Κήυκας βρέθηκε στη θάλασσα αβοήθητος και σε λίγο πελώρια κύματα τον κατέπνιξαν παρασύροντας τον στα βάθη του πελάγους.Ο Δίας θύμωσε τόσο πολύ από την αλαζονεία τους και τους μεταμόρφωσε σε πουλιά..

Όταν έμαθε η Αλκυόνη το γεγονός, πήγε με αγωνία στ' ακρογιάλι μήπως μπορέσει να βρει τον αγαπημένο της ζωντανό. Όμως λίγα σπασμένα ξύλα είχε ξεβράσει το νερό. Άρχισε να κλαίει απαρηγόρητα. Μερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της.
Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε πουλί. Ένα πανέμορφο πουλί που πήρε τ’ όνομά της, και το οποίο ζει κοντά στη θάλασσα σαν να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο χαμένος Κήυκας.

Το μαρτύριό της όμως δεν είχε τελειώσει. Γεννούσε τ’ αβγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε στα βράχια της ακτής. Μα τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στη στεριά, σκαρφάλωναν στα βράχια και κατέστρεφαν τη φωλιά και τ' αβγά της.

Για άλλη μία φορά ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη. Διέταξε δεκαπέντε μέρες στην καρδιά του χειμώνα να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ' αβγά και να βγουν τα μικρά της από μέσα.

Αυτή η άνοιξη μέσα στην καρδιά του χειμώνα ονομάστηκε Αλκυονίδες μέρες.